Bilişim ve iletişim teknolojilerini

Bilişim ve iletişim teknolojileri (Alm. Informations- und Kommunikationstechnologie (kısaca IKT); İng. information and communication technologies (kısaca ICT)), bilişim teknolojileri ve iletişim teknolojileri terimlerini tek bir çatı altında toplayan ve bu teknolojiler arasındaki ilişkiyi vurgulayan bir terimdir. 1980'lerde başlayan dijital yakınsama (İng. digital convergence) sürecinde, metin, ses ve görüntü bilgisayarlar tarafından dijital ortamda işlenmeye başlamıştır. Buna paralel olarak telekomünikasyon sistemlerinin de dijitalleşmesi ile birlikte dijital verilerin ve enformasyonun iletimi olanaklı hale gelmiş; bilişim teknolojileri ile iletişim teknolojileri iç içe geçmiştir. Bilişim ve iletişim teknolojileri terimi, bu yakınlık ve bağımlılığı belirtmek amacıyla kullanılmaktadır.

Bilişim ve iletişim teknolojilerini meydana getiren başlıca alanlar şunlardır:

Ürün ve imalat teknolojileri alanı:
Dijital aygıt geliştirme ve üretimi.
Dijital araç-gereç geliştirme ve üretimi.
Dijital malzeme geliştirme ve üretimi.
Hizmet teknolojileri alanı:
Telekomünikasyon hizmetleri geliştirme ve üretimi.
Ağ hizmetleri geliştirme ve üretimi.
Yayıncılık hizmetleri geliştirme ve üretimi.

İmalat ve hizmet alanlardaki geliştirme ve üretim faaliyetlerine, dağıtım ve satış hizmetleri ile, yasal, yönetsel ve teknik düzenlemelerden sorumlu otoriteler de eklendiğinde bilişim ve iletişim teknolojileri sektörü teşkil edilmektedir.

Bilişim ve iletişim teknolojileri Enformasyon Çağı'nda toplumsal ve ekonomik gelişmenin en önemli nedenini oluşturmaktadır. Toplumsal alanda, bireylerin kurumlarla ve birbirleri ile ilişkileri büyük ölçüde bilişim ve iletişim teknolojileri aracılığı ile sanal ortamda yürütülmektedir. Ekonomik alanda, bilişim ve iletişim teknolojileri yardımıyla üretkenlik ve verimlilik artmakta; katma değerli mal ve hizmet arzında artışlar yaşanmakta; mal ve hizmetlerin üretim ve dağıtım süreçlerinde yenilikler meydana gelmektedir.