Organik elektronik, plastik elektronik veya polimer elektronik, iletken polimerler

Organik elektronik, plastik elektronik veya polimer elektronik, iletken polimerler ve küçük moleküllerle ilgilenen bir elektronik dalıdır.

Organik elektronik olarak anılmasının sebebi kullanılan malzemelerin karbon temelli olmasıdır. Geleneksel elektronikte ise bakır gibi silikon gibi iletkenler kullanılmaktaydı.

Alan J. Heeger, Alan G. MacDiarmid ve Hideki Shirakawa, iletken polimerlerin icadı ve geliştirilmesi konularındaki başarılarından dolayı 2000 yılında Nobel Kimya Ödülü'ne layık görülmüşlerdir. Araştırmacılar 1977 yılında oksitlenmiş, ionid aşılanmış poliasetien üretmeyi başarmışlardı.

İletken polimerler, inorganik iletkenlerden daha hafif, daha esnek ve daha ucuz olması onları bir çok uygulamalar için ideal hale getirmiştir. Ayrıca organik elektronikler ile geleneksel malzemeler kullanılarak gerçekleştirilemeyecek uygulamalar yapılabilir. Organik elektronikler ile gerçekleştirilebilecek yeni uygulamalar arasına akıllı pencereler, elektronik gazete, esnek güneş pilleri ve esnek ekranlar sayılabilir.

Organik elektronikler sadece organik yarı iletkenleri değil ayrıca organik iletkenleri, yalıtkanları ve ışık yayıcıları da içermektedir.