IV. Adrian

 


Fransa'da Avignon yakınlarındaki St. Ruf rahiplerine katıldı. Yaklaşık 1150'de Papa S. Eugenius tarafından İtalya'da Albano kardinal piskoposluğuna atandı. [7] Eugenius, 1152'de Hadrianus'u kilise hiyerarşisini yeniden düzenleme göreviyle papalık elçisi sıfatıyla İskandinavya'ya gönderildi. Hadrianus bu görevindeki başarısı sayesinde, 1154'te İtalya'ya döndüğünde papa seçildi (4 Aralık 1154). Roma'da bir ayaklanmaya öncülük eden radikal din reformcusu Arnaldo da Brescia'yı tutsak alarak ona teslim eden I. Friedrich'e (Barbarossa) 1155'te Kutsal Roma-Germen imparatoru olarak taç giydirdi.

Papalığın İtalya'nın güneyindeki Normanlara yönelik politikasının Friedrich'i öfkelendirmesi Hadrianus'un imparatorla arasının açılmasına neden oldu. Bu anlaşmazlık Papa Alexander ile Friedrich arasında daha sonra patlak veren mücadelenin temelini oluşturdu. Hadrianus, Sicilya Krallığına getirilen (1154) I. Guglielmo'yu (Kötü) tanımayı reddedince Sicilyalılar Benevento'daki papalık mülklerine karşı başarısız bir saldırıya giriştiler ve Campania'nın güneyinde bir savaş başlattılar. Buna karşılık papa da Guglielmo'yu aforoz etti.[8]

Hadrianus daha sonra Benevento'ya yürüdü. Bu sırada Canterbury başpiskoposunun katibi Salisbury'li John'u kabul etti.Ona, İrlanda'yı İngiltere kralı II. Henry'ye verdiği sanılan ve İrlanda Bağışı olarak bilinen Laudabiliter (övgüye değer) fermanını verdi. Papayı temsil etmediği öne sürülerek tepkiyle karşılanan ferman daha sonra geri alındı. Gerçekliği zaten kuşkulu olan Laudabiliter, ayrıca İngiltere kralına İrlanda üzerinde kalıtsal bir hak da tanımamaktaydı.

Haziran 1156'da Sicilyalılarla barış yapılınca Hadrianus, Guglielmo'yu krallığa atamaya razı oldu. Guglielmo'nun bunun karşılığında papanın vasallığını kabul etmesi Friedrich'i daha da öfkelendirdi.